Als bedrijf ben je natuurlijk volledig afhankelijk van je personeel, medewerkers of zoals het tegenwoordig heet teamspelers. Want je bent en moet natuurlijk een team zijn, je doet het werk samen, helpt elkaar, staat voor elkaar klaar etc., kortom je zou met elkaar getrouwd kunnen zijn. Ja, dat gaat ver maar laten we eerlijk zijn, je ziet elkaar elke dag een flink aantal uren (soms meer dan thuis), ‘s morgens (wie heeft er een ochtendhumeur?), onder drukke omstandigheden (stress), (in ons geval) ook in vrije tijd, je sport soms met elkaar, je eet met elkaar, je hebt continue overleg, je helpt elkaar met problemen etc., etc. Er zijn huwelijken of relaties die minder aan kunnen. U zult denken “Ja en, fijn voor jullie maar wat heb ik daar mee te maken?”. Niets en heel veel. Nu misschien nog niets als u geen klant bent van ons maar dat kan natuurlijk elke dag veranderen. Veel, als u klant bent want dan komt die super collegialiteit van pas in de wijze waarop u te woord wordt gestaan of er oplossingen worden aangedragen. Voorbeeldje?
Daar komt ie!
Een van onze medewerksters we noemen haar S (anders mag ik het niet aan u vertellen), leuke meid, spontaan, uiterst behulpzaam, altijd alles kan, kortom daar run je een bedrijf mee, komt ‘s morgens rood aangelopen aan op kantoor. “Whow! Wat is er met jou aan de hand?” vraag ik als ze langs het bureau stuift, “oh niets hoezo?” “Nou laat ik het voorzichtig zeggen maar je zou in een pan kreeftensoep niet misstaan”. “Oh” zegt ze “ik ben op de fiets, het was mooi weer dus ik dacht kom een lekker eindje fietsen. Is gezond en goed voor lijf en leden en de afstand valt mee. Maar de wind langs het kanaal maakte het toch redelijk pittig”. Nu zijn wij op het platteland afstanden gewend maar S woont toch al gauw 15 km van kantoor, een leuk stukje fietsen dacht ik nog toen ze dat zei. Even later volgen de anderen op kantoor en al gauw zitten we even rond het bureau om alles (privé en zakelijk) onder het genot van een bakkie leut door te spreken.
Naast de vele zaken moest er bij een bepaalde woning vandaag voor 8 uur ‘s morgens een VERKOCHT-bord worden opgehaald. De verkopers, waarvan in ‘no time’ het huis was verkocht, gingen vandaag trouwen en er zouden al vroeg op verzoek van de fotograaf foto’s gemaakt worden, bij de woning. Een VERKOCHT-bord van zo’n eigenwijze makelaar past daar natuurlijk niet op, dus had men het verzoek gedaan om het bord ‘s morgens weg te halen. Omdat S elke dag vanaf huis langs de woning rijdt zou zij het bord ‘s morgens meenemen.
“Oeps, daar gaat de afspraak dus mis!” Ik pak mijn autosleutels om alsnog het VERKOCHT-bord op te gaan halen maar haal de voordeur van kantoor niet. Voor de deur staat een VERKOCHT-bord. Verbaasd staar ik naar het bord. Het bord stond er toen ik op kantoor kwam nog niet, is dit het bewuste bord, en zo ja hoe komt het dan op kantoor?
Met een gepaste glimlach kijkt S ons aan. “Nadat ik op de fiets was gesprongen en halverwege was realiseerde ik me pas dat ik dat bord zou ophalen. Tja, wat moet je, afspraak is afspraak, dus het bord maar uit de tuin getrokken en op de fiets mee naar kantoor genomen en daar krijg je dus een rood hoofd van, mag ik nog een glaasje water?
maart 2008
jaargang 12 nr. 2
