De hal van de royale woonboerderij die wordt omringd door weiland en bos stond vol met koffers en de twee verkopers waren in een opperbeste stemming. Wat wil je, het oudere echtpaar ging voor 4 weken naar Zuid-Afrika hun enige zoon opzoeken die sinds een jaar daar woonde. Ze gingen daarnaast tevens kijken of zij daar zelf ook zouden kunnen gaan wonen. Precies als ze zijn, was alles tot in de puntjes geregeld en ik kwam even de laatste zaken doorspreken en de sleutel ophalen, zodat eventuele bezichtigingen tijdens hun vakantie door konden gaan.
Twee dagen later is er inderdaad een bezichtiging bij de bewuste boerderij en open ik de deur nog net voordat de kijkers eraan komen. In de gang ruik ik een niet prettige geur alsof een dier zijn behoefte in huis heeft gedaan. En ja hoor, in een slaapkamer op de verdieping tref ik het hondje van de eigenaren geheel alleen aan. Een klein bruin teckeltje dat droevig en hongerig rondloopt te midden van enkele uitwerpselen en kleine plasjes.
Nog voor de kijkers zijn gearriveerd ruim ik de rotzooi op en laat ik het hondje nog even uit. Direkt na de bezichtiging bel ik de eigenaren die zich een ongeluk schrikken. Na enig overleg blijkt dat meneer dacht dat zijn vrouw het hondje naar hun vaste oppas had gebracht en mevrouw dacht dat hij dat had gedaan. Maar goed wat nu. Gevraagd wordt of ik de vaste hondenoppas kan bellen zodat het hondje veilig en wel daar kan verblijven. Zo gezegd zo gedaan.
De hondenoppassers woonden op slechts 20 km afstand en wilden het hondje wel even komen ophalen alhoewel ze nog nooit bij de mensen thuis waren geweest, maar dat zou helaas niet eerder kunnen dan de volgende ochtend. Ze hadden het druk want ze waren aan het verhuizen. Hun huis was verkocht en ze hadden tijdelijk een oude boerderij van een kennis gehuurd tot ze wat anders hadden. Als honden oppassers hadden ze natuurlijk wel ruimte nodig. De oplossing lag bij het buurmeisje die wel even voor het hondje wilde zorgen en deze uitlaten.
De volgende ochtend belden de oppassers op. Ik schrok want ik dacht dat er weer iets mis zou zijn met het hondje of dat ze toch van de oppas af zouden zien. Gelukkig was dat niet het geval. De vraag was of het huis van eigenaren dat in de stille verkoop stond nog te koop was en welke vraagprijs er aan hing. Ze waren erg gecharmeerd van de buitenkant en wilden eigenlijk ook wel even de binnenkant zien. Dezelfde namiddag liepen we gezamenlijk rond in en om de fraaie boerderij. De hondenoppassers waren erg positief en zagen de mogelijkheden om zowel comfortabel te wonen alsmede hun hobby te kunnen voortzetten.
Na een korte onderhandeling werd tijdens de vakantie van de verkopers de deal gesloten en waren zowel de kopers als de verkopers blij verrast door deze bijzondere samenloop van omstandigheden. Later zou zelfs blijken dat het teckeltje door het vertrek van de eigenaren naar Zuid-Afrika op “zijn” boerderij kon blijven wonen.
mei 2011
jaargang 15 nr. 3
